Land in zicht

6 augustus

Hey allemaal!
We zijn inmiddels aangekomen in Lobito, Angola. Afgelopen zondag kregen weeindelijk land in zicht. Bij aankomst heb ik meegelopen met de bootsman om de ankers te laten zakken. Mooi om te zien hier het er aan toe gaat en welke krachten er spelen. De afgelopen 2 jaar theorie waren prima, maar nu valt alles een beetje op zijn plek waarvoor al die theorie nuttig is. We liggen nu op een standby ankerplaats. Volgens de laatste informatie van de havenautoriteiten kunnen we woensdag naar binnen, maar goed dat is nooit zeker hier in arfika. Dus we wachten rustig af. Met de verrekijker dus maar een beetje naar het land turen. Wat ik zo van afstand zie is dat het nog best groen is aan de kust. Lobito is volgens mij een stad van grote verschillen. Er staan her en der een paar gebouwen die er wel oke uitzien, maar ook een hoop in aanbouw/bouwval. De kust ziet er best ruw uit. Het weer is ook niet echt om naar huis te schrijven. Het lijkt wel een beetje op holland. Alleen is het hier in de winter een aangename 25 graden:P. Dus ik ben benieuwd wat we aantreffen als we in de haven liggen. Verder zijn we het schip een beetje op orde aan het maken. We hebben een waslijst van onderdelen gekregen die in orde moeten zijn van de havenautoriteiten. De meest bizarre regeltjes kom je tegen mbt veiligheid, wat je wel en niet mag doen, enz.. Er zijn hier al meer schepen van wagenborg geweest en die hebben ervaren dat als het niet goed is er toch rijkelijk met boetes gestrooid gaat worden. Er is nu ook een heel strikt beleid met wacht
lopen. Het blijft afrika en je weet het nooit met die piraten. Ik begreep dat er bij nigeria ook al een nederlands schip in de problemen zat. Mijn dagelijkse werkzaamheden worden ook steeds leuker. Ik begin alles een beetje te vinden dus ik kan ook steeds meer gaan doen. Ik begin me ritme te pakken te krijgen, want de dagen gaan steeds sneller. Vandaag moesten de kranen geinsprecteerd worden. Dus in een veiligheidsharnas 40 meter boven het water klauteren. Best prima:P Voor morgen staat er volgens mij een abandon ship drill op het programma. Dus eens even kijken of ik nog weet hoe je in zo'n overlevingspak moet hijsen.

Vervolg 12 augustus

Hier gaat het nog steeds prima. Alweer 19 dagen aan boord, gaat best hard eigenlijk. We liggen nog steeds te wachten in de haven van lobito om aan te meren. Vanwege orders van de president van Angola moest er eerst een ander schip aanleggen dus dat schiet niet op. Het is nu redelijk rustig aan boord dus ben een beetje bezig met opdrachten voor school en wat praktische kennis aan het opdoen. Ik loop met de bootsman mee tijdens het ankeren en aanleggen. Het anker bedienen en wat slepen met de trossen. Gisteren bezig geweest met het splitsen en knopen van touwen met een matroos. Dat was best vol te houden...lekker op een
bankje aan dek in de zon. Die afrikaanse winters bevalt uitstekend, 23 graden, zonnetje en af en toe een briesje.

Vervolg 16 augustus

Hallo allemaal,

Het is weer eens tijd voor een update van mijn avonturen. Na 8 dagen voor anker gelegen te hebben konden we op dinsdag 14 augustus eindelijk afmeren. Op de inner anchorage van Lobito heb ik nog wat op het gemak geklust. Beetje lassen, slijpen, verven, enz. Dinsdagmorgen werden we eindelijk opgeroepen door port control dat we de motor konden starten en het anker ophalen. Ik loop dan mee aan dek en help met de voorbereidingen om het anker op te halen en af te meren. Dus
winches bedienen, trossen gereed leggen aan dek. Nadat de pilot en de sleepboot gearriveerd waren konden we richting de kant.
Na het afmeren moest het dek gereed gemaakt worden voor unloading. Dus de kranen moesten getest worden, alles op slot voor de grijpgrage afrikaanse handjes. Ondertussen stond de kade al vol met afrikanen. Toen de voorman enig papier werk geregeld had, konden de stew ploegen aan het werk (24 uur per dag, 7 dagen per week). Een bijzondere werkwijze houden deze mensen aan. Over het algemeen met 2
man aan het werk. Eentje pikt de slings aan de haak en de andere ligt te slapen. Ik probeer nog steeds de logica te ontdekken, maar dat lukt nog niet erg. Op de kade is het ondertussen een chaos, maar wel een georganiseerde chaos blijkbaar. Ik zit soms met verbazing te kijken dat er hier geen mensen gewond, of erger, raken. Het is dus ook zaak om zelf aan dek ontzettend goed uit te kijken. Savonds zijn we ook gelijk de wal op gegaan. Na enige moeite een shorepas gekregen en toen kwamen we op een plein terecht. En daar stond gelijk een bar, dus dat was prima. Bier smaakte goed hier en niet te duur. De dag daarna ging ik met de cook en een stel matrozen proviand inslaan. Dus sochtends om 9 uur de wal op en zoeken naar een supermarkt. Dit bleek op loopafstand te zijn. Het shoppen ging best aardig, op datgene na dat we te weinig geld hadden en te veel boodschappen. Na enig onderhandelen met het personeel is dit goed gekomen. De boodschappen waren iets teveel om te tillen.
Dus een paar terug naar het schip voor een karretje. Dit zou een uur duren dus ik stond met een matroos bij de supermarkt te wachten. We hadden uitzicht op een groot kruispunt, dus er waren wederom weer genoeg bizarre taferelen te zien :P. Dus uiteindelijk maar op zoek naar een taxi om naar de haven te gaan. Was een gezellige rit, want er stond een geluidsset in dat busje dat zo hard stond dat ik verbaast was dat het busje niet uit elkaar trilde. Toen we het haventerrein op wilde werden we door drie man richting een hokje gedirigeerd. We hadden teveel boodschappen dus er moest een speciaal export document komen. Dit zou de plaatselijke agent van het schip wel even regelen. Hij heeft uiteindelijk 4 uur erover gedaan om 3 a4-tjes af te drukken. En ondertussen stonden wij maar op wacht bij de boodschappen. Dus de simpel shopklusje duurde uiteindelijk bijna 6 uur. Savonds wederom weer even naar de bar net buiten de poort. Ik ben eerst met de 2nd officer een stuk gaan lopen om te kijken wat er nog meer te vinden is. We kwamen vanalles tegen, donkere achteraf straatjes, ineens een superdeluxe hotel,
een kerkje (of iets wat erop lijkt), en eindigden op een begraafplaats. Toen werd het tijd om terug te gaan naar de bar :P. De bar heeft gelukkig internet en ze draaien daar ook muziek die ik ook precies leuk vindt, dus helemaal prima daar. Nog wat gesprekjes gehad met locals kwamen we te weten dat een miss universe blijkbaar uit lobito komt en dat we zaterdag zeker naar zulu (strandtent naar het schijnt) moeten gaan. Dus dan doen we dat maar. Ondertussen doe ik ook genoeg op het schip, zoals met de 60 tons kranen spelen :), wacht lopen op dek om de afrikanen een beetje in de gaten te houden en heel veel nieuwe dingen leren. Nu nog een weekje op de brug mee lopen en dan ga ik een maand naar de machinekamer. Ik ben benieuwd =)

Dit was het weer voor even!
Ciaoo Rich